من قلب چاقو خورده ام هم زنده ام هم مرده ام

خدا جون اینجایی زندگی ناجور شده

یا ببر جلو یا همین جا کات کن

یا حرکتش رو سرعت ببخش

خسته شدم دیگ اه

*************

روزها و شب ها رو به خیالش میگزورنی

میدونی کجاست/یه قدم باش فاصله داری

اما این غرور لعنتی نمیزاره بری واسش

خدا این غرور دیگ چی بود

یه عکس چشم/چشمات چقد قشنگ شدن

                               رسیده ام به حس برگی که می داند،

                    باد از هر طرف که بیاید ، سرانجامش افتادن است....

من 

از خودم و 

این خونه لعنتی و 

تنهایـــــــیم تو این ساعت و 

این بغض لعنتیم خستـــــــــم

چیکار کنم خدا 

با زندگی به این قشنگی ؟؟؟؟؟

چقدر بده تو زندگی 

یه نفر باشه که همیشه سرکــــــــــوفت گذشته ها رو بهت بزنه 

الان از این گذشته لعنتی دلم گرفته 

با یه بغض 

که با این غرور لعنتی نمیزارم بترکه 

دلت تنگ یک نفر که باشد !

تمام تلاشت را هم که بکنی تا خوش بگذرد ؛

و لحظه ای فراموشش کنی ،

فایده ندارد .... تو دلت تنگ است ،

دلت برای همان یک نفر تنگ است !

تا نیاید ... تا نباشد ....

هیچ چیز درست نمی شود ... !!!

باران ببـ ـار . . تمـ ـام خاط ـره هـ ـا را بشـ ـور . .

تمـ ـامـ ِ دوستـ ـتـ دارمـ هـ ـا . . تمامـ ِ عاشقـ ـانـ ـهـ هـ ـا . .

ببـ ـار کهـ مـن هـ ـمـ شـ ـرمـ نکنـ ـمـ . .

مـن هـ ـمـ ببـ ـارمـ . . !.!

برای بعضی دردها نه می توان گریه کرد ،

نه می توان فریاد زد

برای بعضی درد ها فقط می توان

نگاه کرد و بی صدا شکستــ ...

دردﮮ بـراﮮ ڪشیـدن . . . سـڪوتـﮯ بـراﮮ تـعـارف! ایـن بـزمـ هـر شـبِ خـانـﮧ ﮮ مـن اسـﭞ

^乂 روزیـــــــ کٍه نٍگاهــــــمان دَر هَـــــم آمیختـــــــــ ...

میــــ خواسَتمــــــ بٍگویمَـــــ کهـــــ…

اما ســـــــــٌـکوت کَردمــــــــ

حســـــــــــ کَردمــــــــــ ،

 ازنٍگاهمَــــــــــــــ ،

رازَمـ را خوانده

باشیــــ

قصه ام را به سر رساند...… کلاغ جان سوار شو! تو را هم تا خانه ات میرسانم…

د

خیالی نیست

  بگذار همه مرا پروانه ای خشک و بی روح ببینند

  همین قدر که فرصت پاره کردن پیله و خارج شدن از آن را داشته ام

  همین قدر که پرواز را تجربه کرده ام خود کفایت می کند

  من در این پرواز تو را یافتم تو را که به وسعت همه ی دنیا می ارزید یک نگاهت

  من شنیده ام که می شود

  انتظار پروانه های خشک شده را

  از لای کتاب خاطره ها به پرواز در آورد

  و دمی آسود بر گلیم نخ نمای رویا ها

  نخواهم گذاشت عاشقی گل سرخ و پروانه را کسی انکار کند به جرم و خشکی وتنهایی

  در عاشقی گل سرخ و پروانه

  طرح زخم یک پرواز را به شهادت خواهم گرفت

  در یک صبح زود،

  در گرگ و میش یک وداع ،

  به سوی وادی مقدس،

  به سوی تو،

  هجرت خواهم کرد

  ووسعت خاموش مردابهای بی مهتاب را ،با تو به میهمانی خدا خواهم برد...

  بگذار همه بگویند رویایی بیش نیست هجرت دوباره به تو

این روزها حال برگی رادارم که روی شاخه های انبوه یک درخت تنهامانده است

جای خالی دستانت راهرروزبیشتروبیشتردردستانم حس میکنم

تپش های قلبم دیوانه واربه سینه ام میکوبد

چقدرخانه بی توسوت وکوراست...

گل های اطلسی باغچه راهرروزبااشک چشمانم آب میدهم

دیگرازپرستوهای عاشقی که ازپشت پنجره نشانم می دادی خبری نیست

نگاه خسته ام هرجابه دنبالت پرمی کشد

چراغ کورسویی رادردلم هنوزبه امیدآمدنت روشن نگه داشته ام

انتظارذره ذره جانم را آب میکند...

زمزمه ای کشنده مدام آزارم می دهد.....

این جدایی پایانی ندارد.....

نمی دانی چقدرسخت است این روزهای بی توبودن.....

نمی دانی چقدرسخت است بودن وتورانداشتن .......

تنهاستاره ی من...

بی تودنیابرایم رنگی ندارد.بی توزندگی بی معناست...

کاش بدانی که هرشب باعاشقانه های تو خوابم وهرروزبه یاد نگاهت بارانی ام...

کاش حتی لحظه ای دیگرنگاهت راداشتم....

                                              حتی لحظه ای..........